Dagelijks wordt er op onze deur geklopt. Telkens vraag ik me af wie het zou kunnen zijn. Vooraleer ik de deur open, kijk ik altijd even door het deurgaatje om zeker te zijn dat het wel veilig is.Vanmorgen werd er weer geklopt. Ik keek dus deur het deurgaatje en zag security staan. Meestal als er iemand van security op de deur klopt, komen ze de post afleveren of komen ze iets melden dat belangrijk is voor de society. Vandaag dus niet. Ze brachten mij een doos chocolaatjes! Waarom krijg ik deze chocolaatjes? Ik heb absoluut geen idee! Als ik de security ernaar vraag, krijg ik een antwoord in Maharati waar ik dus niets van versta...
Dan maar een theetje drinken met een “lekker” Indisch chocolaatje!
UPDATE: Misterie opgelost. Vanmorgen (ja, de zondagmorgen na onze housewarming) om 8h15 werd er gebeld op onze telefoon. Security vroeg of 'the chocolateman' mocht langskomen. Onze eerste half slapende reactie: no not now, later today. Natuurlijk, omdat communicatie hier altijd fantastisch loopt werd er 5 minuten later aan de deur gebeld. Deze security man kon wel Engels, en vroeg of we de chocolaatjes nog hadden. Je mag veel hoop hebben, maar natuurlijk moet je ook wel realistisch blijven. Blijkbaar had deze arme man de chocolaatjes aan het verkeerde appartement laten leveren.. pech voor deze security man, maar het heeft ons gesmaakt!
lekker door de modder...
Ook de kindjes wandelen mee...
Een hele bedoeling: ze stonden allemaal te wachten op ons, een hele speech waarin ze ons bedankten om te komen en dat het voor hen een hele eer is om ons te ontvangen. Kris werd op het podium geroepen, kreeg bloemen, een soort beeldje met zijn naam erop, een sjaal... Toen we uiteindelijk wilden vertrekken, stonden er wel 50 leerlingen klaar met een papiertje omdat ze onze handtekening wilde hebben....allemaal een beetje overdreven, maar het was leuk om eens meegemaakt te hebben.
